- غیب بین
بینندۀ غیب، آنکه غیب را ببیند
معنی غیب بین - جستجوی لغت در جدول جو
- غیب بین (بَ)
آنکه غیب را بیند. بینندۀ غیب و نهان. رجوع به غیب شود:
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
مولوی (مثنوی)
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
مولوی (مثنوی)
- غیب بین
اختری (فالگیر) نهان بین نهان گشای بیننده غیب عالم مغیبات
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه از غیب آگاه است و غیب و نهان را می داند، دانندۀ غیب، عالم الغیب، برای مثال زورت ار پیش می رود با ما / با خداوند غیب دان نرود (سعدی - ۷۸)
کسی که به آینده فکر کند، عاقبت اندیش، کسی که پیشامدها و حوادث را پیش از وقوع حدس بزند
(بَ چَ)
لغت نامه دهخدا
عیب بیننده. عیب جوی و نکته سنج و بداندیش. (ناظم الاطباء). بینندۀ زشتیها و بدیها: حکیمی به رمز وانموده است که هیچکس را چشم عیب بین نیست. (تاریخ بیهقی). آدمی هرچند زیرکتر باشد عیب بین تر باشد. (کتاب المعارف).
بر او گر عیب بین چشمی گشاید
به چشمم جز هنر جستن نیاید.
ظهوری (از آنندراج).
ببین به ناوک کج تا تو را شود روشن
که عیبناک شود هرکه عیب بین باشد.
ملانور (از آنندراج)
بر او گر عیب بین چشمی گشاید
به چشمم جز هنر جستن نیاید.
ظهوری (از آنندراج).
ببین به ناوک کج تا تو را شود روشن
که عیبناک شود هرکه عیب بین باشد.
ملانور (از آنندراج)
